Kun je leren fluiten in het najaar?
Het zal geen toeval zijn dat ik meteen aan oudere schrijvers denk.
Ik was vol goede moed begonnen aan The Luminaries. Vond het wel boeiend, hoewel ik de volgende avond niet dacht "oh, lekker vroeg naar bed en nog lang lezen." Meer van "eens zien waar het heengaat." Tenslotte: een goudmijnstadje, een schip met een levend lijk in het ruim, ingrediënten genoeg. De toon die van een auctoriale verteller, best leuk allemaal.
Maar na een paar avonden begon het te knagen. Moest ik doorlezen want Booker Prize? Mocht ik stoppen en deze toch meetellen op mijn Goodreads Reading Challenge? Dus ik besloot een recensie op te zoeken. Volgens twitter geen goede keuze, recensent zou jaloers geweest zijn op de jonge Bookerwinnares.
Be that as it may.
Ik kwam er dus wel echter dat het verhaal waarin ik bereid was een maand te investeren een meta-verhaal was. Bedoeld om te laten zien hoe verhalen vertellen werkt.
Met alle respect. Je bent 28, en je gaat mij vertellen hoe verhalen vertellen werkt. Kindje. Doe maar fijn. Over naar Butcher's Crossing.
En God, wat een verademing. Wat kan die man schrijven, wat beheerst hij zijn taal, hoe kun je in vredesnaam zo kraakhelder in taal verbeelden wat er gebeurt. Het is een wonder. Als het goed is, leert een schrijver in het najaar steeds beter fluiten. Williams schreef dit boek in 1960, hij was toen 38.
Misschien is het grote verschil wel, dat hij niemand probeert te imponeren met zijn duizelingwekkende literaire kunstjesvertoon. Hij schrijft gewoon wat er gebeurt. Hij beantwoordt geen vragen, hij stelt ze zo precies mogelijk. Als er bij hem iemand fluit, spits je daadwerkelijk je oren.
Nu raak ik nog meer geïntrigeerd door The Luminaries. De reacties zijn zo divers, zo van het ene extreem naar het andere, dat één duidelijk is: het boek spreekt je aan of niet. Ik ga het beslist lezen, om mijn eigen oordeel te vormen, weet alleen nog niet precies wanneer.
En wat betreft John Williams: wat een veelzijdige schrijver. Van western naar ingetogen campus-roman en dan ook nog een Romeinse historische roman. Ik heb Augustus al in de startblokken staan en in de loop van dit jaar volgt lezing - wel aardig om dat ongeveer met het uitkomen van de Nederlandse vertaling te laten samenvallen. Het geeft mij weer hoop voor de mensheid dat zijn on-hippe boeken zo'n enorm succes zijn.
Ben heel benieuwd wat jij ervan gaat vinden. En ben ook heel benieuwd naar Augustus.