Grote Zielen

Ik heb met interesse naar Dan Brown gekeken, gisteravond bij collegetour. Ik zag wel dat het een man is die als een kleine jongen smult van zijn boeken, en dat gun ik hem, hoor. Over zijn belabberde stijl geen woord natuurlijk, bovendien liet hij kritiek langs zich afglijden, dat moesten wij allemaal doen sprak hij.
Lovende tweets waren niet van de lucht. "wat een briljant schrijver en fijne vent #danbrown" "ik ben gek op zijn bescheidenheid en bijzondere persoonlijkheid #danbrown" "gefascineerd gekeken naar #collegetour met de bijzonder interessante mooie ziel #danbrown"
Verbijsterd moest ik constateren dat Dan Brown nu wordt geschaard onder de Coelho's en Kimpens van deze wereld, de hedendaagse spirituele wegwijzers die prediken dat de mens tot alles in staat is, als hij maar zijn authenticiteit mag beleven. Of tot voldoende, in elk geval. Meer is voor hen niet nodig.
(Daardoor achten ze hem dus ook verantwoordelijk als hij níet slaagt in het leven – Rutger Bregman zei dat gisteren prachtig in de Volkskrant: "Vijftig jaar geleden werd werkloosheid nog als een structureel probleem beschouwd, inmiddels zien we het als een individueel gebrek.")
Het overdragen van kennis is op z'n ergst hoogmoedig, en op z'n simpelst overbodig. Want ieder mens heeft voldoende innerlijke wijsheid om het Al te doorgronden. Of gewoon te googelen. Alle wijsheid van de Da Vinci Code was op internet te vinden, sprak Brown. (Wij noemen dat het Nieuwe Leren.)
Niet langer staan we op de schouders van giganten, nee, we zweven verlicht en verheerlijkt rond in het pluis van onze eigen navel. Een leraar met een kop vol kennis en een hart vol passie weet niets méér, want wij weten alles wat er te weten valt. Wie kritiek heeft is "nog te veel in zijn hoofd," of elitair.
Binnenkort is alle weten verdacht, nemen wij wat google ons vertelt klakverloren voor waar aan, wordt geschiedenis in het kader van de mindfulness overbodig verklaard, en kan alle elitaire pracht uit het verleden worden opgeruimd. Sluit de bibliotheken, sloop de kerken en paleizen, laat niets ons nog herinneren aan wat groter is dan wij.
Intussen staan de sluwe wijsheidinpachthebbers op, om op zielsnieveau de kennisloze massa de Weg wijzen. Naar hun bankrekening. De mensheid heeft het pluis inmiddels in de ogen en voelt zich helemaal verlost. Van elke reden om nog zelf na te denken.
O, wonder!
How many goodly creatures are there here!
How beauteous mankind is! O brave new world,
That has such people in't!