beworkshopt

Wij hadden gister een workshop, waar ik eigenlijk een praatje-met-vragen had verwacht. Geeft niet hoor, het was reuze gezellig om andere Humanitas taalcoaches te spreken.
Maar nu ik er nog eens over nadenk, heb ik toch het gevoel dat 'workshop' alleen maar een zinvolle vorm van kennisoverdracht is, als de deelnemers ook werkelijk iets maken.
De dame die de workshop gaf, zei dat het woord 'werk-winkel' betekende, en dat er dus werk voor ons aan de winkel was. Haha. Maar dat is natuurlijk onzin. Workshop betekent atelier, betekent de plek waar je in de praktijk je kunst beoefent.
Bij een schrijfworkshop gaan mensen daadwerkelijk schrijven om er verbaasd achter te komen dat de aangereikte techniek zulke leuke resultaten oplevert.
Hier gingen wij in groepjes praten over waar wij tegenaan liepen bij onze cliënten, om vervolgens als groep met een hoofdvraag te komen. De bedoeling was niet dat wij daarvan iets leerden, de bedoeling was dat de workshopgeefster een lijst met onderwerpen kreeg.
Vervolgens werden we door elkaar geroerd tot andere groepjes, kregen nog een lijstje met taalvorderingscriteria, en moesten daar als groepje onze favorieten uitkiezen.
Eind van het liedje: nauwelijks nog genoeg tijd voor de rondvraag waarin we eindelijk met ónze vragen konden komen, in plaats van het flipboard van de juf van vulling te voorzien.
Voor het overdragen van kennis is de workshop alleen geschikt als er werk gemaakt wordt van het werk van de deelnemers. Anders is het een zinloos hippe manier om mensen een middagje van de straat te houden. Terwijl iedereen zo begaan was, en zo vol vragen zat.