Wel schitterend vond ik prentenboeken die over dieren gingen, de Kleine Beerserie, Ze Lopen Gewoon met me Mee, Rupsje Nooitgenoeg, noem ze allemaal maar op, het genot van iedere voorleesouder.
Er is maar 1 dierenboek waar ik dol op ben, dat ik eindeloos kan herlezen – en terwijl ik dat opschrijf denk ik: Oh, en Winnie de Poeh! Maar zijn dat dieren? Dat zijn speelgoedbeesten.
Nee, ik bedoelde natuurlijk Minoes. Toen het uitkwam was ik al bijna te groot voor kinderboeken, ik kreeg het "van Opa en Oma voor mijn bevordering naar 2e klas Gymnasium, juni 1971."
Wát een knap boek is dat. Door het eten van chemisch afval wordt een kat opeens een juffrouw. Maar ze blijft kats, spreekt op het dak met de kattenpersdienst en raakt zo op de hoogte van alle stadsnieuwtjes, die zij dan weer doorbrieft aan Tibbe, de journalist bij wie ze logeert. In een doos.
Het is niet echt een dierenboek omdat er ook mensen in meespelen, maar de belangrijkste rollen zijn wel voor de katten weggelegd.
Ach, en de film is ook zo mooi!
dit naar aanleiding van vraag 12 van 50books
Natuurlijk het dierenepos van Den Vos Reinaarde! Plus de dierenfabels van La de Fontaine. De vier wonderkippen waren we gek op en ooit een reeks boeken over een eendenfamilie gelezen. Drie generaties verdeeld over drie boeken. Heel boeiend.
oh, deze is ook ooi ja ik heb deze uitgave ook nog.
en winnie the Pooh, ook erg mooi. Wij speelden bij elk bruggetje altijd pooh-sticks
Ik noem een harde storm nog steeds 'waaibomenweer' :D.
Ik heb Minoes nog nooit gelezen, op school werd er een stukje uit voorgelezen maar het interesseerde me niet.
Mapje en Papje in het hazenbos, over twee kindertjes die door hazen worden opgevangen. Niet echt een dierenboek dus. Verder Donald Duck, maar dat telt zeker niet.
Later wel eens iets gelezen van Koolhaas, vond ik toen wel bijzonder. Er is ook een hele vreemde roman over een plant in de Nederlandse letteren: Ranonkel, van Jacques Hamelink.
Jenny van Paul galico
och, dat is lang geleden, die heb ik ook ooit gelezen maar weet er niets meer van
Pietepaf het circushondje. Het eerste uit de reeks Gouden Boekjes.(1953) Die serie bestaat nog steeds. Onlangs zag ik het boekje liggen in de winkel van het stadsarchief De Bazel in Amsterdam. Mijn vriendin kocht het prompt voor haar kleindochter. Het ontroerde me.
daar zeg je zowat! De poes die dacht dat hij een muis was!
leuk al die dierenboeken die nu de revenu passeren.
Minoes van Annie M G Smidt ken ik ook niet.