Iedereen had in de klas wel zo'n kind dat deftiger was dan de rest. Bij de een zag je dat aan Hele Mooie Jurken, bij de ander zag je het pas als je bij hem thuis kwam: alles wit. Dat kenden wij thuis niet, wij waren helaas na het strakke fifties-interieur overgestapt op bronsgroen eikenhout en donkerbruine velours gordijnen. Een hele witte woonkamer: de vloerbedekking, de bakstenen rond de open haard, de leren banken (meerdere banken hee), de enorme lampen, de zitzak, de bloempotten voor de vingerplanten, de ontbijtbar in de open keuken, de barkrukken erbij, een andere wereld.
Van die voorlopers. Zelf kwam je pas in 1982 op het idee op alles maar eens wit te schilderen en de visnetten op te ruimen.
Tegenwoordig is een witte woonkamer anders. Dat heet brocante. Houten buffetkasten in versleten wit, semi-antieke kroonluchters, wit gebeitste vloer, banken met witkatoenen hoezen en de gekantkloste ijzeren bloempotjes van ikea in de vensterbank met witte orchideetjes.
Bij anderen vind ik het altijd heel mooi. Ik zal zelf ook nooit een andere kleur muurverf kiezen dan wit (hooguit roomwit). Maar dat is omdat ik niet loskom van knalgele banken, paarse, rode en blauwe stoelen, wat donkerbruin voor het houtgevoel en wat staal voor het anti-houtgevoel.
Als ik m'n ontspanningsoefeningen doe, probeer ik wel eens te denken aan zo'n maagdelijke bank.
Valt altijd rode wijn overheen.
Ja wat je met een beetje wit al niet kon doen. Ik ben op een huis vol kleuren over gegaan. Althans wat de muren betreft: zo hebben we een koren-gele, een paars/blauwe en magnolia gekleurde kamer. Huiskamer ossenbloed met wit en de gang waar alles op uit komt zeegroen (om niet te schrikken). Ha ha.. en ik heb een witte bank (wasbare bekleding) die bewoond wordt door twee poezen en een hond.
Leuk onderwerp!
Aha, dus dat is nou brocante. Ik vraag me al tijden af wat dat eigenlijk is, had alleen wel instinctief het gevoel dat het niet iets voor mij was. Bij mij zijn ook alleen de muren wit(tig). De rest is kleur en fleur.
Ik heb lang geleden eens een glas rode wijn omgegooid over het nieuwe witte kleed in het huis waar wij oppasten. Goddank zag je er na een paar kilo zout niks meer van.
Ik herinner me nog hoe verbijsterd ik was toen ik begin jaren 80 'voor het eerst zo'n kamer betrad. Alsof men in een ziekenhuis woonde. Hoe hielden ze het uit? Inmiddels is Jan des Bouvrie exclusief bij Gamma verkrijgbaar.
Rode wijn is zó 1970. Je kunt toch gewoon wijn in de kleur van je interieur drinken?
hahahaha