Zeiden ze dat ook toen Jan Wolkers en Harry Mulisch doodgingen: zijn boeken werden vooral gelezen door vrouwen? Nee. Maar het zou de waarheid zijn, want vrouwen lezen veel meer dan mannen. Hoe is het dan toch mogelijk, dat het literaire veld nog steeds door de heren der schepping gedomineerd wordt, dat mannelijke schrijvers, lezers èn recensenten nog steeds de maatstaf vormen? Fallisch woord eigenlijk ook, maatstaf.
Mannelijke vooroordelen hebben altijd al bepaald wat Literatuur is. Criteria zijn bijvoorbeeld vernieuwing en normverandering – bij het slechten van barricaden vergeleken is de keukentafel vanzelfsprekend van geen belang. Of nou ja, alleen voor vrouwen. Ook originaliteit is een typisch mannelijk criterium, dat geen plaats toekent aan de vrouwelijke neiging tot het zich inbedden in een herkenbare leefwereld. Ach nee, dat kan onmogelijk literatuur zijn, zo'n familie- of streekroman. Die hoort thuis buiten de literatuurgeschiedenis. Vooral meneer Knuvelder mogen we hartelijk danken voor zijn inspanningen in dezen. In de Nederlandse literaire canon in Honderd (en enige) Werken (dbnl, 2002) zijn slechts 15 van de 108 gecanoniseerde auteurs vrouw.
Vrouwen lezen gemiddeld twee keer zoveel als mannen; in de lijsten van meest verkochte of uitgeleende auteurs is ongeveer de helft vrouw. Toch wordt het vrouwelijk aandeel in het literaire veld nog altijd niet voor vol aangezien. Integendeel: succes wordt nu opeens een verdacht criterium. Als zoveel mensen (vrouwen) iets lezen, zal het wel niks wezen. Onbegrijpelijkheid is namelijk ook een typisch mannelijk literatuurcriterium, want dat noopt tot het doen van veel Poëticale Uitspraken.
Blijft de vraag of vrouwen wel moeten streven naar de minzame goedkeuring van zo'n zelfingenomen maatstafhanteerder. Conformering aan mannelijke normen is immers de grootste fout geweest van het feminisme.
Even een oude Trouw-column in de herhaling in aanvulling op Mannen en Vrouwen en Literatuur van Michelle van Dijk
Kijk hier eens wat een fijne statistiek!
Goed stuk Hella. Eens de vrouwenemancipatie is niet af. Misschien wel mislukt door de weg die de tweede golf is ingegaan. De geëmancipeerde vrouw van vandaag is een gecastreerde man. Het kader waarin vrouwen mogen manifesteren is vastgelegd door het mannelijke brein. Het zijn hun parameters die de uiteindelijke waarde van in dit geval 'het geschrevene' bepalen.
Wat is dát mooi gezegd, De geëmancipeerde vrouw van vandaag is een gecastreerde man.!!!
en ook wikipedia doet eraan mee http://www.nytimes.com/2013/04/28/opinion/sunday/wikipedias-sexism-toward-female-novelists.html