Pas gebruikte Nynke de Jong, columniste van de Leeuwarder Courant, dat woord weer eens. Amateurschrijvers. Nog altijd moet ik daarvan acuut de barricaden op.
Want welke kenmerken definiëren dan de beroepsschrijver?
Een schrijver schrijft. Misschien observeer je als een schrijver: geluiden, beelden en geuren vertalend in woorden, verdriet belevend als verhaalidee, je woonplaats als locatie – zolang je niets opschrijft, ben je geen schrijver.
Heb ik mijzelf dan nu, ratelend op een toetsenbord, tot schrijver getransformeerd? Integendeel. Zodra het vanzelf gaat, deugt het niet, dat weet iedereen. Bloeddruppels op het voorhoofd, 99% transpiratie; geschaafd moet er worden, geschrapt, gezwoegd.
Gezwam! Schrijven begint niet met schrappen. Laat de Censor zijn bek houden, al spreekt hij met de woorden van Albert Einstein zelf. Eérst schrijven, of je leven er vanaf hangt. En zo is het. Nooit voel je immers zo sterk, zo compleet, dat je leeft, als wanneer er precies op papier staat wat je wilde zeggen. Op dat moment ben je een schrijver. Mensen zeggen: je bent amateur-af als je wordt uitgegeven door een "echte" uitgeverij. Oh? Is een violist pas musicus als er een cd van zijn spel is opgenomen? Is een acteur geen acteur als hij niet op dvd verkrijgbaar is? Is een schilder pas kunstenaar als zijn werk in een salontafelboek is afgedrukt? Dan was Van Gogh tijdens zijn leven dus geen schilder.
Ach, maar ik snap het al. Schrijvers vallen in de categorie voetballers en wielrenners. Pas als ze de kost verdienen met hun werk zijn ze beroeps, dát is het criterium. Waren we maar in Amerika geboren, wij arme, Nederlandstalige schrijvers. Dan hadden we een kans om te leven van onze pen.
Leven van je pen. Leven dóór je pen, mét je pen, dat is wat je een schrijver maakt. Wie zonder schrijven niet kan leven, is een schrijver.
(eerder in iets andere vorm verschenen op Trouw Schrijf.)
cartoon
afbeelding
Geweldig Heldin.
Zo is het. Ook met schilderen kom ik dat soort zaken ook tegen, toch vind ik kwaliteit wel belangrijk. Maar schilders, schrijvers, of wat dan ook, kunstenaars zijn we als we het niet kunnen laten. 🙂
Glimlach....mooi stukkie schrijven hoor
recht vanuit je hart ...dat proef ik zo.
heerlijke beeltenis ook erbij!
toch, er is zelfs ook nog zoiets als in je hoofd schrijven. stel je bent blind en zonder handen. ik betrap me er wel eens op dat ik denk alsof ik schrijf, ( langzamer en zorgvuldiger en "overlezend" wat ik even daarvoor dacht. dan heb ik kennelijk behoefde een zekere ordening aan te brengen.( hersengymnastiek)
...ik neem later een spreekcomputer.
ps) ik noem mij ook amateur, gewoon omdat "men" t zo bekijkt en ik me niet daarboven wil verheffen ofzoiets. intussen vind ik het idioot dat er een soort "regel" is dat : Een schrijvende autoriteit eerst een ander ( die ook schrijft) tot mede- autoriteit verklaren moet wil die laatste zich schrijver moge noemen.
( ik denk hierbij vooral aan dichters en de daarin aangebrachte rangorde.(( als het onzichtbaar doorgeven van een toverstafje ))
Ik durf mezelf geen schrijver te noemen, als ik jouw verhaal lees mag ik dat gerust doen.
De afbeelding doet me aan iemand denken ;0))
hahaha, die Rerrara, goed gezien!( was ie ooit een jonge half- god? ach...)
Wat een buitengewoon eng plaatje, inderdaad. Het was me niet eens opgevallen, maar ik ben acuut helemaal afgeleid.
Het was mij ook niet opgevallen! Weghalen of laten staan?
of we houden het gewoon onder ons! of weghalen vanwege de "zekere" stijl uit het verleden?
Onze Gerwin (Friso) staat op de longlist van de Libris Literatuurprijs. Als dat geen "echte" schrijver is ...!
http://www.librisliteratuurprijs.nl/node/495
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Heerlijk stuk en ik begrijp je punt. Toch denk ik niet dat er één maatstaf is.
Als je onder 'schrijver' het beroep verstaat (dus waarmee je de kost verdient), dan kan ik niet anders concluderen dan dat ik pas schrijver ben op het ogenblik dat ik geld verdien met mijn schrijfsels. Tot die tijd ben ik dus geen schrijver.
Maar als ik kijk naar de definitie van schrijver, dan staat er ook bij 'iemand die iets schrijft of heeft geschreven'. Dat zou mij dus schrijver maken.
Ik ben van mening dat iedereen zelf mag uitmaken of hij/zij zich schrijver noemt. Wanneer schrijven je leven is, vind ik het prima wanneer je jezelf bestempelt als schrijver. Ik heb het niet zo op eliteclubjes en al helemaal niet aan aanpassen omdat anderen dat zo nodig vinden. Ook al staat je naam niet tussen het rijtje van Mulisch, A.F.Th. van der Heijden, Tolkien, Ludlum en andere grootheden, dat betekent in mijn ogen nog niet dat je daarom jezelf geen schrijver mag noemen.
Aan de andere kant, een wetboek lezen maakt mij nog geen advocaat. Het maken van een stoofpotje, een chefkok. Of twee spijkers in een plank slaan, een timmerman.
Ik zie schrijven als vakmanschap. De twee spijkers heb ik al in de plank geslagen, maar de kast staat er nog niet. Pas wanneer ik mijn boek uitgegeven heb, vind ik dat ik geoorloofd de titel 'schrijver' mag dragen. Tot die tijd blijf ik dus amateurschrijver en timmer ik rustig door aan mijn verhaal.
Sorry, dubbele post. 🙂
dank voor je uitgebreide antwoord! Was ook wel een beetje een wilde tweet van mij 😉
Zag het niet als wilde tweet. Je spoorde me juist aan tot nadenken en hebt me zelfs inspiratie gegeven voor m'n blog van vandaag 😉
Suc6 met schrijven, je hebt er een volger bij!
Wat mooi.
Ik ben altijd bang geweest om te schrijven maar ik ga het gewoon doen. Na het lezen van je blog met nog meer vastbeslotenheid.