waar bleef


voor oma

Toen ik vierentwintig was, zei jij op je sterfbed: "Goed útkieke met oversteken!"
Toen ik veertien werd, nam je me mee naar de juwelier, voor een gouden ring.
Toen ik veertien was overleed je man, en in je dagboek tekende je aan: Pa overleden. Scheidsrechter Benfica omgekocht. Je was flink, zoals altijd.
Toen ik klein was, gingen we met de bus naar de stad, en kreeg ik ranja bij de V&D, of soms een ijsje.
Toen ik nog kleiner was mocht ik mee naar de bakker, waar ik altijd een klein dropsliertje kreeg.
Ik logeerde bij je, en mocht nog even bij opa in het grote bed, terwijl jij de kachel aanmaakte en de havermout kookte. Ik mocht hagelslag over mijn havermout strooien, uit een gekke pot met een groen menerenhoofd.
Toen ik geboren werd waren jullie zo blij met mij, het eerste kleinkind.
Voor ik geboren werd, was je moeder van twee jongens, en vrouw van de man van de fietsenzaak. Jij was de zakenvrouw, jij deed de boekhouding. Jij hielp de zaak weer in het zadel nadat de oorlog alles had opgeslokt.
Toen je met man en zonen ondergedoken zat in Eernewoude, fietste jij door de winter naar de stad.
In de crisistijd hield jij al die hoofden boven water.
Toen je trouwde keek je ernstig, je bewust van de zware verantwoording op je schouders. Opa was een mooie man, ik begrijp dat je hem koos, al koos je daarmee voor een zwaarder leven dan je gewend was – in materiële zin althans.
Toen jij vierentwintig was, was je moeder al twee jaar dood. Elk jaar liet je je fotograferen. Je was een meisje dat altijd iets ongenaakbaars had, maar tot dan toe had je gelachen. Nu keek je ernstig, zoals op bijna alle foto's die er van jou zijn. Slechts een enkele keer betrapte de camera je op een schaterlach.
Toen je een schoolmeisje was, had je lang, krullend haar. Je zag eruit als een vrije, serieuze jonge vrouw van goede komaf. De zorgeloosheid van de welvaart.
Toen je een klein meisje was, leek je al op wie je later worden zou. Ook je moeder heeft die ernst, die genen die ook mij hebben gevormd.
Toen je een baby was, keek je nog argeloos de wereld in. Zo lief, zo vol vertrouwen dat het leven goed was, dat de mensen goed waren, dat er altijd een kanten kussen voor jou klaar zou liggen.
Ik hoop dat je nu voor eeuwig op een kanten kussen rusten mag.

schrijfveer: een oude babyfoto

Dit bericht is geplaatst in schrijfveren. Bookmark de permalink.

1 Reactie op waar bleef

  1. Mooi, sluit inderdaad mooi aan bij mijn oma-lijstje van vandaag.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *