Het eerste pianoscharnierboekje is af! Wel een reis van uitvindingen. Eerst waren de lusjes te krap, toen had ik het in elkaar en zag vervolgens dat het zo niet lukte om er op te collage-en. Weer uit elkaar halen dus.
Omdat ik bij het doorbladeren van de Tefafcatalogi altijd zo moet watertanden bij de abstracte schilderijen, maar geen idee wat ik daarmee moet qua collage, besloot ik nu om daar maar eens 10x10 vierkantjes uit te knippen en die als achtergrond te gebruiken.
Ik had nog strookjes tekst liggen die ik had uitgescheurd maar niet gebruikt, en ik had nog wat Klimt in een doosje over van het boekje voor tante.
En dan nog de tekst. Het werd wéér David Whyte, de laatste strofen uit zijn gedicht Mameen:
Remember the way you are all possibilities
you can see and how you live best
as an appreciator of horizons,
whether you reach them or not.
Admit that once you have got up
from your chair and opened the door,
once you have walked out into the clean air
toward that edge and taken the path up high
beyond the ordinary, you have become
the privileged and the pilgrim,
the one who will tell the story
and the one, coming back
from the mountain,
who helped to make it.
HRB85/20 te koop voor €17,95
Mooi zeg. En de aanhouder wint.
OT: Ik stoei nog met een reactie die je vraagt in de nieuwsbrief. Best lastig!
Ja, ik verbaas mezelf vaak hoeveel doorzettingsvermogen ik heb. Werd me vroeger altijd verweten "jij maakt nooit iets af." Da's ook zoiets voor in Vrouw en Kunst.
Er zijn heus ook mannen die nooit iets afmaken of het al snel goed genoeg vinden.
Ja klopt. En toch deden ze het dan voorkomen alsof dat veel minder erg was.