schepping

Gister vroeg iemand mij hoe ik werkte. Of ik soms een opleiding had gehad, of ik het hele werk vantevoren in gedachten had …
Het is een wonderlijk proces dat ook elke keer anders werkt.

Op de Dutch Collage Group geven ze elke twee weken een challenge. Voor mij werkt dat meestal inspirerend (behalve als het "maak een collage in de stijl van …" is), net als met schrijfveren. Geef mij een opdracht en de kraan gaat open. In dit geval moest het een collage met handen worden. Ik had nog geen idee, behalve dat die twee schrijvende handen van Escher me door het hoofd geschoten waren.
In de ochtend was ik naar de Action geweest, en hoi, ze hadden weer nieuwe achtergrondblokken! Een paar dagen ervoor had ik weer gekliederd met de gelli plate. De prints wilden niet echt lukken die middag, maar ik had een paar prachtige uitrolvellen (waar ik de verfroller tussendoor op schoonrol), waarvan ik er eentje meteen wilde gebruiken.
Daar zocht ik een mooie achtergrond bij.

Toen het Escherboek doorgebladerd, en het was een andere hand die mijn aandacht trok. Nu daar een andere bol voor vinden …
Ik bladerde door het Goud-uit-Peru-boek, het Indonesische-kunst-boek, het Toetanchamonboek … in dat laatste was het raak.
Eén hand maakte natuurlijk nog geen handen-collage.
Dan helpt het toch wel dat ik mijn hoofd vol plaatjes heb, nog van kunstgeschiedenis. Heel veel feiten ben ik al lang vergeten, maar het gevoel voor afbeeldingen is gebleven. Gotische beeldhouwkunst. Ik heb echt voor nog geen 2 euri een prachtig boek gekocht over gotische koorbanken in Nederland. Biddende handen alom. Die twee vlekken in het uitrolvel hadden een spookachtige mensvorm, daar konden ze meteen op. Ook de beide grotere handen komen daaruit.
Alles opplakken … nog een béétje kaal. Ik trok nog wat gekleurde lijnen in het verlengde van de kleurvlakken. Klaar!

Heel anders werkte het bij de collages hiervoor. De portretten van beide vrouwen had ik gevonden in een Tefaf-catalogus. Ze spraken me allebei zó aan, daar wilde ik iets mee. Ik knipte ze uit, en zocht er voor de achtergrond mooie gelli prints bij. Toen zag ik de uitgeknipte bladzijden op mijn bureau liggen. Mooie vorm … die overgezet op gelli prints die er mooi bij kleurden, en uitgeknipt. Zo kregen de dames opeens iets met elkaar te maken. (Ik ben al een tijdje bezig met duo-collages maken, waar zo'n idee dan weer vandaan komt? Geen idee …) Omdat ik de vierkante vorm net iets te hard vond, heb ik stroken afgescheurd vloeipapier langs de randen geplakt.

Zo werkt het ontstaan elke keer anders. Zo maak ik ook elke keer iets anders. Soms is de kleur leidraad, soms de vorm, soms de afbeelding, heel soms een tekst. En toch zeggen mensen dat ik zo'n eigen stijl heb. Dat zal net zo zijn als met schrijven. Dat je wat je ook vertelt, toch altijd je eigen stem gebruikt.