Iran, bakermat van de beschaving

Vandaag werd ik eindelijk weer eens wakker met het gevoel: ja, nu gaat het wel lukken. Hop naar Assen, naar de prachtige tentoonstelling Iran, bakermat van de beschaving in het Drents Museum.
Het was verbijsterend mooi. Zoals altijd was de inrichting passend en sfeervol, alsof je rondloopt op de souq, met tegen de wanden een compleet nagebouwd reliëf uit Persepolis.
Goud, zilver, aardewerk, glas …
Wat mij altijd weer ontroert is het besef dat mensenhanden dit gemaakt hebben, ZEVENDUIZEND jaar geleden! Toen gromden wij hier nog in beestenvellen rond! Hoe is het mogelijk dat zulk teer aardewerk überhaupt bewaard is gebleven. Hoe is het mogelijk dat ze zulk fijn goudsmeedwerk konden maken, zonder vergrootglas. En waarom maakten ze een brandbom, en versierden ze het aardewerken omhulsel zo mooi?
Foto's vallen thuis altijd tegen, maar ik heb het gevoel dat ik beter kijk als ik foto's maak. En na een uurtje ben ik volslagen uitgeput, en dan heb ik 's middags nog een uitgebreid nagenietmoment. Ik heb de mooiste eruit gezocht (beetje van mezelf en een beetje kalefaterwerk van photoshop).
De aardewerken beker is uit 4000 bC, de grote oranje voetschaal uit 5000 bC, de zilveren rhyton (drinkbeker) uit 850-550 bC, die gouden rhyton met dat verbijsterende filigrainwerk uit 559-331 bC, die schaal met al die beestjes uit 224-651 AD, de brandbom uit 1200 AD, en dat beeldige armbandje uit 2600-2400 bC.
Gaat dat zien.