Bén je zestig!

Ik had het er gisteravond met een oude schoolvriendin over dat we nu allemaal zestig worden (zij als eerste). Zestig, het klinkt zo oud, zestig, dat is mijn oma! verzuchtte zij. Ik sudderde er tijdens het in slaap vallen nog wat over na. Veertig vond ik erg oud, maar dat was met eenenveertig weer over. Vijftig was een moeilijke verjaardag, mijn moeder was kort daarvoor overleden, en ik 'lag' in scheiding (in werkelijkheid zit je vooral verstard van angst en woede rechtop). Daarna kon het alleen maar beter worden.
Dat werd het ook, ik had succes in mijn werk, mijn boek kwam uit, we maakten mooie reizen …
Toen werd ik ziek. Vooral die eerste maanden voelde ik me honderd. Ik kon nauwelijks lopen, ik zie me nog zitten in de rolstoel in het ziekenhuis, geduwd door nicht Daisy. Langzaam liep de leeftijd weer een beetje terug, via negentig, tachtig …
Maar als ik zie wat tante Yt op haar zevenentachtigste nog allemaal kan, overdag vrijwilligeren in het bejaardenhuis en dan 's avonds nog naar een voorstelling, dan ben ik toch weer negentig.
Dus ja, zestig. Ik hoop dat ik het ooit nog weer word.
En op mijn tachtigste mag ik weer beginnen met roken, heb ik met kindeke afgesproken.

foto

Dit bericht is geplaatst in autobio met de tags . Bookmark de permalink.

7 Reacties op Bén je zestig!

  1. Es schreef:

    het weer roken zou ik laten - is toch een mooi accomplishment dat je bent gestopt ooit

    • Hella schreef:

      Het was destijds wel een steun, dat het niet eeuwig voorgoed hoefde te zijn. En ik ben me er eigenlijk nooit beter door gaan voelen, al ben ik blij dat ik van de verslaving af ben.

  2. Ferrara schreef:

    Met de pech van ziek en zeer die jou is overkomen, begrijp ik je gevoel dat je te snel bejaard bent geworden. Tante Yt is slecht vergelijkingsmateriaal, zij is een uitzondering.
    Moed houden, leg desnoods de lat bij 65.
    En dat roken. zonde niet doen. Voor je gezondheid op die leeftijd misschien minder van belang maar, je kleren en je haren gaan er ook dan van stinken.

  3. Joke schreef:

    Tegen de tijd dat je 80 wordt staan er waarschijnlijk zware straffen op roken....
    Mijn moeder is ook 87 maar qua energie totaal geen tante Yt. Dus niet naar de verkeerde voorbeelden kijken hoor. Er zijn ook 80-jarigen die nog een parachutesprong gaan maken.....;-)

  4. Elly van Doorn schreef:

    En zo verlangen we altijd naar meer en beter, helaas. Ja ik.meen het. Natuurlijk iedereen wil er het beste van maken maar ik denk dat verkangen niet helpt. Tja ik denk nou eenmaal anders en geniet van wat er wel is op dit moment. Maar ja, misschien heb ik wel makkelijk praten. Hou je meis en.probeer zoveel mogelijk van het leven dat er IS te genieten. Dat helpt is mijn ervaring. Leeftijd zegt niets.

Laat een antwoord achter aan Hella Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *