The hate u give is zo'n boek dat alles goed doet. Dit is hoe protestliteratuur eruit hoort te zien, ik geloof zelfs dat je alleen zó de wereld kunt veranderen. Door te laten zien wat er gebeurt, in een concreet geval, door de ogen van een hoofdpersoon die slim genoeg is om meerdere kanten te zien, ook al wordt ze nog zo verschrikkelijk persoonlijk geraakt.
Starr Carter is een zwart meisje van 16 dat in een gevaarlijke zwarte buurt (hood, of ghetto) in een grote stad woont. Schietpartijen en plunderingen zijn er aan de orde van de dag, en tegelijk is er ook warm contact tussen de buren onderling. Twee bendes maken er de dienst uit. Starr's vader heeft er een supermarkt, haar moeder werkt in de kliniek. Haar ouders hebben haar en haar broers op een witte school gedaan om hen meer kansen te geven. Starr voelt zich verscheurd tussen die twee werelden: op school is ze als (bijna) enige zwarte automatisch 'cool' maar moet ze wel netjes blijven spreken, en thuis hoeft ze met haar witte vriendje Chris niet aan te komen.
Als ze op een feest is in haar eigen buurt, wordt daar geschoten door bendeleden. Ze ontvlucht het huis, samen met haar jeugdvriend Kahlil. Ze rijden zo rustig mogelijk weg, maar worden toch aangehouden. Kahlil vraagt de agent waarom, die sleurt hem uit de auto. Terwijl de agent naar de politieauto loopt, buigt Kahlil zich naar binnen om te vragen of Starr oké is. Op dat moment schiet de agent hem dood.
Deze gebeurtenis – we kennen hem maar al te goed uit het nieuws – zet het hele verhaal in gang. Een verhaal over moed – moet je getuigen, ook al ben je nog zo bang? Over begrip – Kahlil handelde in drugs, maar waarom eigenlijk? En is dat reden genoeg om hem dood te willen? Over rechtvaardigheid en hoe je die bereikt, door geweld, opstand en plunderingen? Of door het woord? Over wat het betekent om zwart te zijn, of wit. Wat je wel mag zeggen en wat niet. Als ze in de auto zitten en meezingen met Ice Cube houdt Chris zijn mond elke keer als het woord nigga valt.
En ook een verhaal over een geweldige meid die er eindelijk in slaagt om haar verschillende leefwerelden te verenigen. Onder het mopperig toezicht van haar vader.
De titel komt van Thug Life, een hiphop groep, waarvan de naam staat voor The Hate U Give Little Infants Fucks Everybody.
Ik moest regelmatig even naar de Urban Dictionary om woorden op te zoeken, ik kan me voorstellen dat de vertaler een hele kluif aan dit boek had.
Zeker in deze tijden een boek dat iedereen zou moeten lezen.
Ik denk dat ik dan maar, heel gemakzuchtig, ga voor de vertaling! Ik wil het zeker lezen. Vaak zijn jeugdboeken over dit thema veel beter dan de 'volwassen' fictie.
In dit geval is dat zeker zo! (en het Engels valt best mee hoor)
Ik las iets merkwaardigs in de recensie van Susan Venings:
"De vertaler heeft ervoor gekozen hedendaagse uitdrukkingen in de mond van de jonge hoofdpersonen te leggen. Het heeft iets vervreemdens als Amerikaanse zwarte jongeren woorden gebruiken als ‘boeien’, ‘coole patta’s’ of ‘bullshit’."
Ik vraag me af hoe de vertaler het dan anders had moeten doen volgens haar. Er ABN van maken soms? Als er in het origineel straattaal wordt gebruikt, moet het ook zo vertaald worden.
Ik kan me wel voorstellen dat het vervreemdend werkt, in die zin dat 'onze' straattaal is samengesteld uit zoveel verschillende talen-van-herkomst (naast Surinaams ook Turks en Marokkaans). De situatie is gewoon niet een-op-een over te zetten. Maar in zo'n boek dat vooral jongeren wil bereiken onmisbaar. Ik ben wel benieuwd of de vertaler ook de specifieke zinsbouw van de mensen heeft overgenomen. Waar dat in het Amerikaans heel natuurlijk klinkt (we kennen het allemaal uit films), krijgt het in het Nederlands gauw een boertje-van-buten-smaakje.
Ik las in de recensie in de NRC dat het Amerikaans regelmatig door de vertaling heen schemert.
Ik moet bekennen dat het boek me totaal niet aanspreekt. Dat begon al bij de titel (nu weet ik inmiddels waar die vandaan komt). Ik zag het in etalages van boekhandels liggen en iemand stelde het voor als nieuwe group read in een van mijn groepjes op Goodreads. Daarop heb ik het in de boekwinkel ingezien en toen ik las waar het over ging gelijk weer teruggezet.
Vervolgens zag ik her en der goede recensies opduiken, nu ook die van jou, maar ik weet het niet. Als mijn bibliotheek wakker wordt en het aanschaft, zet ik het misschien op mijn lijstje, maar er zijn nog zoveel andere boeken die ik veeeel liever zou lezen.
Ik begrijp je weerzin, maar dit is echt een van de betere boeken over dit onderwerp. Het belicht de problematiek van alle kanten, is niet slachtofferig of prekerig. In die zin wel te vergelijken met Americanah.