grazige weiden

Nog lang na het afstuderen bleef de belangstelling naijlen voor alles wat met mijn kerkjes te maken had. Het leek wel of het ook in de tijdgeest paste, er verschenen steeds meer boeken over de Friese middeleeuwen, die afrekenden met het beeld dat er sinds de negentiende eeuw van geheerst had: dat van de gemeenschap van vrije, gelijke Friezen.
Ik heb ook lang met het idee gespeeld om een roman te schrijven die in die tijd speelde. Het werd uiteindelijk een kort verhaal voor de LOI ("schrijf een historisch verhaal"), en dat heeft zijn weg weer gevonden in Brandsporen, maar nu als een toneelstuk dat wordt opgevoerd om geld in te zamelen voor de restauratie van de kerk in Wrochtum.
Middeleeuws Friesland is uit 1992, wij woonden inmiddels in Oman, en op het hete zand kon ik soms zo'n heimwee hebben naar de grazige weiden van het moederland, en naar gebouwen die ouder waren dan het beton van gisteren! Dan was het heerlijk om mezelf er naartoe te schrijven.