opgeknapt

Geplaatst op 19 november 2016 door Hella

alma-tadema-cimg2489Het blijft lastig hoor, ziek zijn. Na bijna twee jaar mag het wel chronisch ziek heten. En om de waarheid te zeggen wordt het eerder slechter dan beter.
Natuurlijk blijf ik wild tekeer gaan op social media – op de meeste dagen het enige "sociale" wat ik meemaak.
Er zijn dagen waarop ik iets energieker uit de middagdut ontwaak, en de kans te baat neem om naar een museum, of even naar de stad. Foto's op Facebook, joepi! Ik doe weer even echt mee aan het leven.
"Kom je volgende keer even gezellig langs?" vragen mensen. Want zo gaat dat, normaal. Dan combineer je dingen: museumbezoek, nu je er toch bent even naar die speciale winkel daar, en tot slot gezellg koffiedrinken of zelfs eten met mensen die daar wonen.
Ik moet het precies uitmeten. Als ik langer dan een uur op de tentoonstelling zoekbreng, ben ik nauwelijks nog in staat om veilig naar huis te rijden. (Gelukkig weet de auto de weg, zo ver van huis ga ik tenslotte niet. Zwolle is nog niet gelukt.)
Soms is er iets in het vooruitzicht dat zo leuk is dat ik er alles aan doe om mee te kunnen doen. Vooral energie sparen, vantevoren.
"Nee, je moet juist sporten, daar krijg je energie van!"
Ja, voor normale mensen geldt dat. Ik krijg nergens energie van, ik moet het doen met de energie die mij wordt toebedeeld, en kiezen waar ik het aan besteed. Leesclub, concert, bloggersbijeenkomst … Flink slapen vantevoren, en de rest van de week niets plannen. Het sporten overslaan. Ik heb het er graag voor over. (En dan nog lukt het niet altijd.)
Alleen altijd maar weer uitleggen dat mijn aanwezigheid niet betekent dat ik opgeknapt ben, dat zal wel nooit wennen. Ik had het zelf ook zo graag anders gezien.

Dit bericht is geplaatst in autobio met de tags . Bookmark de permalink.

7 Reacties op opgeknapt

  1. Liesbeth schreef:
    19 november 2016 om 18:18

    Oh Hella, ik snap het zó! Deel je gevoel en heb dezelfde ervaring.
    Aan de buitenkant lijkt het heel wat en daarop reageren de mensen. Dat kan ook niet anders want het is bij a onbegrijpelijk te voelen wat het is om geen energie te hebben. En altijd pijn. Waardoor je nóg minder energie hebt.
    Heerlijk dat je geniet van het maken van mooie dingen. En van schrijven. En lezen.
    En ook van de sociale media, communiceren helpt.
    Maar het blijft naar en verdrietig.
    Sterkte en liefs, Liesbeth

    Beantwoorden
  2. Piet Hein schreef:
    19 november 2016 om 18:31

    Ook ik herken dit...waar ik altijd door een over- en bovenmatige energie-inzet net deed alsof ik niks aan mn been had weet ik sinds januari beter...mn energieopbouw is niet meer toereikend om dat te doen wat normaal was: even doorzetten... Ook mn dierbare omgeving heb ik ooit gevraagd geen compassie te hebben... Die houding heeft me ver gebracht, maar nu het niet meer gaat is het zo lastig om te kiezen dat ik even niet naar dat sta-feestje ga... blijf jezelf Heldinne, de mensen die van je houden passen zich aan aan jou... wie dat niet doen laten misschien eigenlijk zien dat die liefde wel erg gemakkelijk kan verdampen.

    Beantwoorden
  3. Elly schreef:
    19 november 2016 om 21:44

    Ik ben natuurlijk ook iets ouder en daardoor wordt het ook steeds makkelijker te aanvaarden niet zoveel energie te hebben. Ik verbaas me steeds vaker over de energie van leeftijdgenoten. Ik wens je veel sterkte en geduld met jezelf. Een rustig leven heeft ook zijn charme ?.

    Beantwoorden
  4. Erik Scheffers schreef:
    19 november 2016 om 22:07

    Hoi Hella, ik herken het gevoel. Door een psychische ziekte in combinatie met apneu ben ik ook altijd moe. Vrienden opzoeken die verder dan een uur weg wonen gaat niet, tenzij ik kan overnachten. Ik sta pas om 2 uur op en ga alweer rond half twaalf slapen. Zo te lezen heb ik nog net iets meer energie dan jij, maar overhouden doet het ook niet. Toen ik 21 was en op de fiets naar Turkije ging kon ik hele dagen doorfietsen en dan was ik nog minder moe dan nu na een compleet lege dag. Ik heb wel het geluk dat de meeste van mijn vrienden naar mij toe komen in plaats van andersom. Een goede maaltijd maken lukt mij altijd nog wel. Leuk dat je nog steeds je dagelijkse stukje schrijft. Ze zijn altijd zeer leesbaar. Groetjes en sterkte, Erik

    Beantwoorden
  5. Hella schreef:
    20 november 2016 om 10:25

    dank voor jullie lieve reacties

    Beantwoorden
  6. Carin schreef:
    20 november 2016 om 11:19

    Ik snap nu dat je niet zo ver kunt reizen... Geen Herbergje spelen bij Josiene in IJmuiden. Geen energie, wel pijn. Is het ME?

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Hella Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *