Ik heb les gehad van Bodar: architectuurgeschiedenis en theorie van de kunstgeschiedenis. Hij was een jonge, briljante en bevlogen docent, ik was zo trots op het goede cijfer dat ik bij hem haalde.
En terwijl ik buitenslans was, verzeilde hij in de heer. Nog steeds bevlogen, maar van een zekerheid waar ik soms niet tegen kan. Terwijl paps nu juist met hem ging dwepen, iets waar ik al helemaal niet tegen kan. Hij had alle boeken van Bodar, en dit heb ik bewaard omdat we er de teksten voor de rouwkaart uit hebben gehaald:
Wie kent die vrede?
Hij die weet dat zijn leven is voltooid –
niet afgesloten,
maar volledig gemaakt.
En voor het bedankkaartje:
Zij kennen die vrede, die weten
getroost achter te blijven.
Ik geloof dat het na drie jaar piëteit nu wel weg mag. Ik wandel mijn eigen weg.
