Hij kan het niet zeggen, die arme Gorter, maar de bruid kon het wel. Die schuimende, vitalistische liefde, ik weet wel dat ze gedoemd is te vervagen, dat er in dat gedicht ook al de tekenen van een einde zijn verweven, maar ik zie ze niet. Het is die liefde waarom ik steeds weer hoop een boek te schrijven, en ik verschil niet van de twaalfjarige die zich in bed verhalen vertelde van overdosissterfgevallen of van ballerina's met gebroken benen.
Ach wat zou het fijn zijn om die Gorterliefde te beleven, dat kraagje, dat oortje, bestendig als een septemberdag voordat de wintertijd ingaat.
Van de week hoorde ik "Can't live, if living is without you" van Nilsson op de radio, en ik lachte mijn twaalfjarige zelf even uit, want ach, went toch niet alles?
Wat bij het gedicht van Gorter het beste past is Our House.
Ons huis, voor de aardbeving.
En bij Marsman? Pastorale natuurlijk.
602 Crosby, Stills, Nash & Young Our House
Over de liefde...ach de Top 2000 staat er vol mee. Er is op dat gebied heel wat sores te bezingen. De tenen gaan wel eens krom staan als je goed naar de teksten luistert en de herhalingen van de zinnen zijn eindeloos.
Bee Gees nr: 763 in 2012
Words
Hier ben ik ook nog even: http://adriaanhendriks.wordpress.com/2013/12/12/geen-woorden-voor/