De achttien doden is een indrukwekkend gedicht, dat niemand meer zo schrijven zou. Alles gaat nu mondjesmaat, en wie in andere landen zo voor het peloton komt te staan – of erger – helpen wij maar niet, want het is hier al zo vol. Goed en kwaad is tegenwoordig nauwelijks nog te onderscheiden, de grijsheid regeert en niemand staat nog ergens voor. Nu ja, voor het eigen gewin, aan geld of macht. Maar voor principes? Alleen als het geen stemmen kost. Of pluche.
En tegelijk – oh dat eeuwige afwegen, krentenwegers, kruideniersmentaliteit – tegelijk en aan de andere kant spreekt het gedicht dat de vijand vervloekt een taal, die de vijand zelf ook hanteerde. Het bombastische van strijden voor het goede, van eer, van bloed en bodem. Alsof de hele aardbol vechtlust bezat, of die nu aangewakkerd was door een kwade genius of door de tijdgeest. Ik moet denken aan "with god on our side" – Masters of War van Bob Dylan. Niet in de top2000. De eeuwige soldaat dan. Ook niet. Soldiers who wanna be heroes … ook niet! Dan maar War van Bruce Springsteen? Maar de tekst is zo gratuit, vind ik. Dan deze maar:
686 Poppys Non non rien n'a changé
Tja, viel niet mee qua muziekkeus. Ik ga voor "Vrij" nr: 1722 in 2012 Nick en Simon
Nu aan de slag met Thebe, dat is helemaal lastig wat betreft muziekkeus.
Ik hou vol tot eind van het jaar.
http://ferrara-victoriene.blogspot.nl/
Mmmmm blijkbaar nog steeds niet gratuit genoeg die tekst uit "War" van Bruce Springsteen. Dan maar : Goodnight Saigon door Billy Joel
Sluit mooi aan bij je uitleg:
Remember Charlie, remember Baker
They left there childhood on every acre
And who was wrong? And who was right?
It didn't matter in the thick of the fight
Dat nummer werd een keer exact om 12.00 middernacht gedraaid op de radio terwijl in alle hevigheid het vuurwerk losbarstte en de boten hun scheepstoeters lieten loeien. En dat in Rotterdam. Heel even werd er een tipje van de sluier opgelicht.
Het gedicht voor morgen lijdt eigenlijk aan hetzelfde euvel: wij kunnen ons de zin van een zogenaamd "verspild" leven niet meer voorstellen. Daarom verafgoden we Mandela, maar die was dan ook van een andere generatie. Havel was ook zo'n type. Intussen leven wij in een land waar Jan Bennink Geert Wilders dezelfde status toekent als Mandela en Havel. Dat is de vrijheid waar Jan Campert zijn leven voor gaf. Wie bereid is zijn leven te offeren voor de vrijheid van Jan Bennink en Geert Wilders mag het zeggen.