ik herinner me een badpak (sv)

1967 149 hella zwembad zwitserlandIk herinner me dit badpak écht. Het gevoel ervan. Het was geen gladde stof zoals de meeste badpakken, het was een beetje robbelig en hakerig, maar wel heel mooi. Ik herinner me de zoetige nylongeur ervan, en het brede witte bandje dat het broekje van het bovenstuk scheidde.
Ik denk dat ik het nieuw gekregen had, voor Zwitserland, waar we gingen logeren bij oom Marten en tante Lies. Ik weet dat het heel snel versleten was, het kontje doorzichtig, en de kleuren chloorverbleekt.
Het volgende badpak dat ik me echt herinner was mijn eerste bikini. Met van die vergietjes erin die indeukten als je op je buik had liggen zonnen. Oranje was hij, met witte bloemen, en met als extra perk een bermuda erbij. Die ik nooit aanhad want wat moet je met witte dijbenen. In het Nieuwe Zwembad was dat, daar lagen we met de halve klas op de zonneweide, de jongens voetbalden en de meisjes deukten hun vergietjes uit. Daar zijn nu villa's opgebouwd, die net zo dicht tegen elkaar aan staan als wij er lagen, destijds.
Chlorieuze tijden!

Dit bericht is geplaatst in autobio, schrijfveren. Bookmark de permalink.

1 Reactie op ik herinner me een badpak (sv)

  1. hanneke schreef:

    Oudste zus en ik kregen soms dezelfde kleren want dat leek zo leuk. Zo waren wij een van de eersten met een helanca (heette dat zo?) badpakje: rood met witte biezen. Terwijl zus er na 2 jaar uitgegroeid was, heb ik er zeker vier zomers in rondgelopen. Op het strandje van Langweer lagen we te bakken, hoewel we meestal liever zwommen natuurlijk. Op de fiets door de zinderende hitte die het wegdek van de Langweerder weg deed trillen. Als we thuis waren, zwommen we weer. In het zweet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *