zij daar

Ik zie mijn Hogere Zelf als iemand hoog in het verlichte bestuurskamertje van een hijskraan. Zij blijft helder nadenken en weet wat er gebeurt, zelfs in de pijnvlagen van een bevalling, zelfs tijdens de schreeuwen in de scheiding.
Ook nu observeert zij hoe ik maar niet kan stoppen met doen, met handelen, met spullen verplaatsen, papieren verscheuren, handige opbergdoosjes kopen, praktische mappen inrichten, lijstjes aanleggen van moetens en niet-vergetens. Toe maar, zegt ze toegeeflijk, als dat is wat jij nu nodig hebt, ga je gang. Laat het maar uitwoeden. Mijn wijze raad glijdt toch wel via je pen je dagboek in.
En die verrukkelijke zoen die je droomde, afgelopen nacht? Verlangen naar één zijn. Met mij, met je lijf, met het leven, en met de geliefde, ooit.