van de doden

Dat je op een verjaardag zit, anekdotes vertellend over de bijzondere trekjes van je soms wel bijzonder bijzondere vader, en dan achteraf in de auto opeens denkt: mag dat? Kan dat wel? Van de doden niets dan goeds, of gewoon eerlijk zijn over alles? Het is net zoals wat je wel leest over mensen die een pesthekel hebben aan hun kleine zusje en haar toch met hand en tand verdedigen als anderen haar aanvallen.
Dubbel gevoel, zoals alleen negers racistische grappen mogen maken, of Joden antisemitische. Ik mag wel vertellen hoe'n rare vader ik had, maar jij mag daar niet om lachen, zoiets.
Dubbel, driedubbel.
En dan in de avond terugrijden naar Friesland en denken: ja, maar ik mag hier helemaal niet weg. Ik moet hier blijven, ik ben zowat de laatste!

Dit bericht is geplaatst in Niet gecategoriseerd met de tags . Bookmark de permalink.

6 Reacties op van de doden

  1. reflexxus schreef:

    als je de anekdotes ook zou vertellen als de persoon zelf er bij zat. misschien is dat het criterium? overigens lees ik uit dit stukje eigenlijk voornamelijk dat je bezig bent te wennen aan: dat jij alles mag. want jij bent (nog) op aarde.

  2. reflexxus schreef:

    want jij bent nog op aarde over.
    bedoelde ik.ik vergat een woordje,
    en een hartelijke groet!

  3. van het leven niets dan goeds... afstand nemen kan door inderdaad ook de achterkant van liefde, die pijn heet, te benoemen... en de stille hoop dat anderen dan weer zeggen dat zij dat NIET herkennen en alleen de liefdeskant hebben gezien...

  4. Sagita schreef:

    Wij - je weet groot gezin - lachen ons vaak rot als we het over vroeger hebben. Over onze overleden vader en moeder, maar iets slechts over hen zeggen blijft moeilijk terwijl het toch ook geen heiligen waren. Het lijkt mij wel moeilijk voor een enig kind om dit soort herinneringen te delen. Eerst moet je ons uitleggen wie je vader en moeder waren, maar je hoeft niet bang te worden dat een broer of zus kwaad op je wordt omdat je iets lelijks over je ouders zegt!

  5. Elly schreef:

    Heel herkenbaar, Hella. En die auto: is dat een Simca?

  6. Heldinne schreef:

    Ja, een Simca 1100.

Laat een antwoord achter aan reflexxus Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *