Het is altijd eng, om een boek terug te lezen dat je jaren geleden schitterend vond. Eind jaren '70, begin jaren '80 was het een enorme hit in de bibliotheek: De Porseleinboom Trilogie van Olaf J. de Landell. Altijd zat er wel een van de delen bij de reserveringen (kaartje schrijven, etiketje schrijven, op plankje plakken, in de kast zetten op de plek van het boek), en wij van het personeel hadden ze ook allemaal gelezen. Een verrukkelijke roman die in Friesland speelde, en ging over de lotgevallen van een deftige familie en hun porseleinfabriek, van begin negentiende eeuw tot … dat weet ik eigenlijk niet meer (nog niet).
Na aarzelen ben ik er weer in begonnen. Ik lees kritischer dan toen, ik zie dat er wel veel tell don't show inzit - maar verder geniet ik met volle teugen. Want het vertellen is meeslepend, en sinds ik me in mijn eigen stamboom heb verdiept, vinden zulke familiesaga's meer weerklank in me.
En ik ontdek nog iets. Iets heeft zich destijds in mij vastgezet, om twintig jaar later verteerd tot eigen inspiratie terug te komen in mijn eigen boek. Ik heb me weleens verbaasd over hoe het kon dat ik de flashbacks die rond 1900 spelen zo levendig voor me zag, hoe ik me die wereld zo gedetailleerd kon voorstellen. Ik zie nu dat dit boek daartoe heeft bijgedragen.
Eén beeld is regelrecht – maar ongeweten – vanuit dit boek in mijn eigen boek terechtgekomen. De oma uit de Porseleinboom danst met haar kleinkinderen, en in haar hoofd "woei het balboekje open." In mijn boek staat het zo: "je gesloten boek waait open, de bladzijden een waaier van lenteplaatjes."
Zo werkt dat dus, ik heb er pas nog een mooi citaat over gelezen: De beste manier om een succesvolle schrijver te worden is om goed geschreven teksten te lezen, ze te onthouden, en dan de bron te vergeten - Gene Fowler.
Het bloeien van de porseleinboom
Dit bericht is geplaatst in schrijven met de tags brandsporen, olaf j. de landell, porseleinboom. Bookmark de permalink.
Ik was een paar jaar geleden in Limoges, daar kwam de familie Tacoma van Oenstra weer helemaal tot leven.
Ik lees in je tweet hier naast dat je met dit boek naar bed wilt. De kans bestaat dat je doorleest tot het licht wordt. Mij overkwam dat in de jaren 80.
Ik heb dezevserievwel 10 keer gelezen. Ik blijf steeds nieuwe zinnen ontdekken. Heerlijk geschreven.
Ik heb dezevserievwel 10 keer gelezen. Ik blijf steeds nieuwe zinnen ontdekken. Heerlijk geschreven.
Ik heb dezevserievwel 10 keer gelezen. Ik blijf steeds nieuwe zinnen ontdekken. Heerlijk geschreven.
Ik ben al 38 jaar bibliothecaris. Ik herken de beschrijving in dit blog over de vele reserveringen die er altijd op zaten. Ik was destijds begin twintig en las hele andere boeken. Dus nooit aan begonnen/toegekomen. Onlangs vroeg ik me een keer af hoe deze boeken zouden zijn. Maar verder geen actie ondernomen om de boeken te pakken te krijgen. Toen ik gisteren de trilogie bij de kringloop zag staan heb ik deze gelijk gekocht en ben begonnen! Wel lastige zinnen, er wordt meer gesuggereerd dan werkelijk ‘gezegd’. Ik ben benieuwd of ik het net zo’n mooi boek ga vinden als degenen die voor mij op dit blog reageerden.
Wat leuk om te horen Nelleke, ik hoop ook dat je ervan zult genieten!